حضم این موضوع که فصل اول یکی از بهترین  سریال پخش شده در تابستان به پایان رسیده آنقدر برایم سخت بود که در اینترنت به دنبال یک خبر بودم؛ آیا فصل دومی هم درکار است؟ خداروشکر به پاسخ مثبتی رسیدم که ذهنم را از آشفتگی چند دقیقه قبل پاکسازی می‌کرد. حال که دارم برای نخستین فصل یکی از بهترین سریال‌ عمرم نقد می‌نویسم می‌خواهم یک موضوع را صدها هزار بار بگویم:‌«دنیا…دنیا و باز هم دنیا!»

رنگ جماعت شدن خیلی آسان است. اما یک نفر در عمق ذهن یک نویسنده از یک طرز فکر دیگری پیروی می‌کند. او می‌خواهد خودش باشد ولی به «همه شدن» علاقه خاصی دارد. در اوایل داستان پر فراز و نشیب «الویت» (Elliot) ما با یک چهره معصوم اما متغیر رو به رو هستیم. هرچه به جلو می‌روم بیشتر با آن ذهن پر مشغله و درهم وی آشنا می‌شویم. یک سوال ذهنش را ویروسی کرده؛‌ دنیا! واقعا چه چیزی برای چنین شخصیتی سخت به نظر می‌رسد؟ او با چند کلیک می‌تواند یک بانک را زیر سوال ببرد اما طرز فکرش چنین نیست. او خود را مراقب دوستانش می‌داند و در این امر سخت کوشی‌های فراوانی نیز انجام داده. اما یک لرزش در داستان به کلی خط داستانی سریال را تغییر می‌دهد. یک آدمی به ظاهر آواره او را در گیر خودش می‌کند. او «الویت» را به دنیایی که دوست دارد می‌برد. یک لحظه خودتان را «الویت»‌فرض کنید؛ از چه خوشتان می‌آید؟ پول؟ مقام؟ اگر نظر من را بخواهید می‌گویم پول. حال این قصه در ذهنتات پرورش دهید که چه می‌شود یک شخصی نقشه گنجی را به شما بدهد و بگوید برو تا پیدایش کنی و مطمئن باش این نقشه درسته و مو لای درزش نمیره. به طور حتم بار و زمبیلتان را جمع می‌کنید و به یک سفر پر هیاهو می‌رود. دقیقا چنین فرضیه‌ای برای «الویت» به یک نظریه تبدیل شده است. یک شخصی به یکباره در خطی از چند ده خط مترو که همیشه «الیوت» از آن برای رفت و آمد روزانه‌اش بهره می‌بره ظاهر شده و به وی می‌گوید: « شب سختیه؛ مگه نه؟»

الویت

یک ذهن پریشان در هزارتوی ابهاماتی که از کودکی در حال یکدک کشیدن آن است. شب‌هایش را با مصرف مواد مخدر صبح می‌کند و تنهایی‌هایش را با گریه‌های از ته دل. نمی‌داند چکار قرار است انجام دهد. نمی‌داند آیا برای این جامعه لعنتی مفید است و یا تنها یک خلق اشتباه از جانب پروردگارش بوده. سو سوی نور از آن دور به چشمانم می‌خورد!‌چیست؟ آیا یک در برای ورود به یک جامعه بهتر و هماهنگ‌تر با تفکر من است؟ نمی‌دانم!‌ ولی هرچه باشد به سمت آن می‌روم. آنقدر می‌روم تا از این روزگار زوار در رفته راهت شوم. می‌خواهم تغییر را احساس کنم؛ نمی‌خواهد هر روزم را با گذراندن در یک شرکت امنیتی و شب‌هایم را با هک کردم دوستان و دشمنانم بگذرانم. پس با من قدم بزن؛ من هوای تو را نفس می‌کشم. دست بیار سمتم تا از کل دنیا دست بکشم.

” الیوت : وایسا
رز سفید : معنی صبر کردن منو گیچ می کنه
همیشه پایانی هست
همیشه ساعت ها دارند جلو می رند
این دلیل اینه، که چرا باید زمانتو مدیریت کنی
تو مردم رو هک میکنی
من زمان رو هک میکنم“

 

باور کنید نمی‌دانم چگونه سریال را برای شما شرح دهم. زیرا هر نقطه زمانی از سریال می‌تواند یک اسپویلر باشد و شما را از مقاله من زده کند. Mr. Robot  آنقدر زیبا و خوش دست ساخته شده بود که توانست تابستان ما را بگذراند. به شخصه آدمی نیستم که پای هر سریال و یا فیلمی بنشیم و آن را تا آخر نگاه کنم. اما در Mr. Robot  چیزی فراتر از حد انتظاراتم را دیدم. شاید اولین موردی که من را به سمت این سریال کشاند موضوع هک بود. بعد از مشاهده نخستین قسمت این سریال و دیدن آنکه چگونه «الویت» خود را یک هکر خوب می‌داند به یک ۱۰ قسمتی فوق العاده امیدوار شدم. بعد از گذشت چند اپیزود از سریال وارد یک داستان عمیق و ریشه دار شدم. ریشه‌هایی که هر شخصیت را یک جوری به «الیوت» ربط می‌داد. اگر سریال را مشاهده کرده باشید به طور حتم با شخصیتی به اسم «Tyrell Wellick» آشنا هستید. «تایرل» از همان ابتدای سریال به طور ناخودآگانه ظاهر و بعد از گذشت چند قسمت به قطب سریال تبدیل می‌شود.

اگه به یه نفر اسلحه بدی، میتونه به بانک دستبرد بزنه ولی اگه به یه نفر بانک رو بدی، میتونه به دنیا دستبرد بزنه

اما داستان با یک تحول رو به رو ‌می‌شود. تحولی که «الیوت» را زنده می‌کند. تحولی که مانند روغن بر روی  دنده‌های زوار در رفته «الیوت» ریخته می‌شود. دیگر چه می‌خواهی «الیوت»؟ تو وارد یکی از خشن‌ترین گروه‌های ساخته شده به دست اجتماعی که همگی از این جامعه حالشان بهم می‌خورد شدی. تو می‌توانی E Corp  (‌Evil Corp) را برای همیشه از صفحه سیاه روزگار امروزی محو کنی. در ادامه داستان با همچین اتفاقی رو به رو ‌شدیم و دیدیم که «الیوت» چقدر ذهن با استعدادی را داراست. اما دو الی سه قسمت آخر سریال، چنان استرسی به بینده وارد می‌کند که می‌تواند قلب‌های باطریتان را از کار بیاندازد. (اسپویلر) زمانی که در میابید تمام دنیای Mr. Robot  ساخته ذهن خود «الیوت» است دیگر نمی‌توانید از کنار سوژه به این خوبی بگذرید. راستش را بخواهید تا چند دقیقه بعد از اتمام قسمت دهم داشتم فکر می‌کردم آیا این دنیا توسط خالقی ساخته شده است و یا ساخته ذهن خودم است! تاثیرات بسیاری این فیلم می‌تواند در دیدگاهتان بگذارد. تاثیراتی که شما را به گروه «گ جامعه» نزدیک‌تر می‌کند.

اگر بخواهم برای چنین اثری یک اختتامیه بنویسم باید بگویم یکی از تکرار نشدنی‌ترین داستانی بود که توسط آقای «سَم اِسمیل» کارگردانی و تهیه شده بود. به طور حتم در فصل دوم این سریال باید به جواب‌های سوالات مکررمان برسیم. امیدواریم شبکه USA Network بتواند به این سریال امتیازات بهتری بدهد تا تیم سازنده آن بتوانند یک اثر فراموش نشدنی را رقم بزنند.

پانوشت آمار: همانطور که مشاهده می‌کنید این مجموعه سریال میزان تماشاگران متعادلی را دارا بوده اما بعد از قسمت دوم این سریال ما شاهد افت بیننده در این سریال بودیم. شاید این موضوع را می‌توان با مشخص شدن خط داستانی و ژانر فیلم بعد از گذشت دو الی سه قسمت نخست توجیح کرد.

تهیه شده در رسانه کلاکت